Ο Σύλλογος Ορθοδόξου Εσωτερικής Ιεραποστολής “Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ” και τα Συνεργαζόμενα με αυτόν Χριστιανικά Σωματεία, διοργανώνουν εκδήλωση Μνήμης και Τιμής με θέμα “100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή”, που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 26 Νοεμβρίου, στις 6:00 μ.μ., στο κτήριο του Συλλόγου, Καρύτση 14.
Ο άνθρωπος της σημερινής παραβολής δεν ήταν μόνο πλούσιος. Ήταν και ο άνθρωπος τον οποίο ευνόησαν πολύ οι περιστάσεις. Το χώμα, η γη του, αναδείχθηκε χρυσάφι πραγματικό. Άρχισε λοιπόν τις φροντίδες, κατέστρωσε τα σχέδιά του, διότι είδε ότι οι αποθήκες του δεν μπορούσαν πια να χωρέσουν την πλούσια σοδιά του...
Σκύβει επάνω του με πόνο και παρατηρεί τον πληγωμένο. Δεν τον ξέρει καθόλου. Το μόνο που καταλαβαίνει από τη φυσιογνωμία και την ενδυμασία του είναι ότι ανήκει σε φυλή εχθρική: τους Ιουδαίους...
Έπεσε στα πόδια του Ιησού, στη μέση του δρόμου και Τον παρακαλεί θερμά, να πάει στο σπίτι του. Γύρω του βρίσκεται κόσμος πολύς. Κοιτάζουν με απορία. Ο Ιάειρος, ο αρχισυνάγωγος, σ’ αυτή τη στάση; Αλλά ο Ιάειρος δεν ενδιαφέρεται για τα σχόλια του κόσμου...
Ο πλούσιος της παραβολής δεν θέλει καν να σκεφθεί, πως εκεί στην αυλή του είναι ένας φτωχός και γεμάτος πληγές ονόματι Λάζαρος. Υπάρχει μόνο ο εαυτός του, οι απολαύσεις με τους ομοίους του. Έτσι μιά μέρα ο Λάζαρος έσβησε στην ερημιά!
Η άμεση σχέση και εξάρτηση της παιδείας από την Εκκλησία στα χρόνια της σκλαβιάς ήταν ένα φαινόμενο γενικό. Το εθνικό κέντρο του ελληνισμού, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, από την πρώτη περίοδο της δουλείας κατάλαβε τη σημασία της παιδείας για το Γένος.
Kανείς δεν θα μπορέσει να μπει στην Βασιλεία του Θεού χωρίς πειρασμούς. Όσο μεγάλοι κι αν είναι οι πειρασμοί, εφ’ όσον ποτέ δεν ξεπερνούν τις δυνάμεις μας, μπορούμε να τους υπομείνουμε και να τους αντιμετωπίσουμε νικηφόρα...
Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας υπήρξε μεγάλη εκδήλωση ενδιαφέροντος για την παιδεία από επισκόπους, μοναχούς και δασκάλους του Γένους, υπήρξαν κήρυκες θερμοί τονίζοντας την αξία της παιδείας και παροτρύνοντας φορείς για την ίδρυση Σχολείων στην τότε σκλαβωμένη Ελλάδα.
Για να κάνει ο Κύριος το θαύμα, για να δώσει τη θεραπεία, ζητάει τη ζωντανή πίστη. Όσοι πονάμε και υποφέρουμε από κάποια αρρώστια, ας προσέξουμε αυτή την αλήθεια. Δεν θα αφήσουμε βέβαια τον γιατρό. Γιατί «αὐτὸν ἔκτισε Κύριος». Αλλά πάνω από αυτόν ας βάλουμε τον Θεό μας. Ο Θεός είναι…
Για να αναγνωρίσει κανείς τα θαύματα του Χριστού, πρέπει να έχει αγνή διάθεση και καθαρή καρδιά. Αν αυτά λείπουν, εύκολα έρχονται η προκατάληψη και η εμπάθεια που τυφλώνουν τον άνθρωπο. Τον φέρνουν στον παραλογισμό. Χαρακτηριστικό το θαύμα της θεραπείας του τυφλού, που οι Φαρισαίοι δεν μπορούν να το δουν...