«Εχτές µε είχαν οι πίκρες µου λυγίσει και µοναχός σε δάσος καθόµουν σκιερό σκίζοντας την καρδιά µου. Γλυκό για µένα γιατρικό στις λύπες µου είναι πάντα Με την ψυχή στη σιγαλιά να κρυφοκουβεντιάζω… Και µέσα στα γυρίσµατα του νου που κυκλοφέρνει Τέτοιαν άµαχη αντίµαχες είχαν στηµένη σκέψεις: Μόνος ήµουνα, τι θα γίνω, ποιος είµαι δε γνωρίζω… “Υπάρχω” πες µου τι θα πει;»…
Ὅλοι µας γνωρίζουµε ότι η προσευχή εἶναι ο διάλογος του ανθρώπου µε τον Δημιουργό και Πλάστη Του. Κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο «ὥσπερ γὰρ τῷ σώματι φῶς ἥλιος, οὕτω τῇ ψυχῇ ἡ προσευχή.»
῾Η λέξις «λογισµός», µεταξὺ τῶν ἄλλων ἐννοιῶν, ἔχει τὸ νόηµα τῆς σκέψεως καὶ τοῦ στοχασµοῦ1. Στὴν ἀσκητικὴ γραµµατεία τῆς Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας ὁ ὅρος σηµαίνει ὄχι «ἁπλῶς τὶς σκέψεις, ἀλλὰ τὶς εἰκόνες καὶ τὶς παραστάσεις κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες ὑπάρχουν καὶ οἱ κατάλληλες κάθε φορὰ σκέψεις.
Ένας όμορφος κόσμος προβάλλει εμπρός μας. Είναι ο κόσμος των Αγίων και Ηρώων της πίστεως! Ένα αναρίθμητο πλήθος εκλεκτών ψυχών, που με την αγνή ζωή τους, τους υπέροχους και ηρωικούς αγώνες τους, λάμπουν σαν φωτεινά αστέρια στον πνευματικό ουρανό της οικουμένης.