«Εχτές µε είχαν οι πίκρες µου λυγίσει και µοναχός σε δάσος καθόµουν σκιερό σκίζοντας την καρδιά µου. Γλυκό για µένα γιατρικό στις λύπες µου είναι πάντα Με την ψυχή στη σιγαλιά να κρυφοκουβεντιάζω… Και µέσα στα γυρίσµατα του νου που κυκλοφέρνει Τέτοιαν άµαχη αντίµαχες είχαν στηµένη σκέψεις: Μόνος ήµουνα, τι θα γίνω, ποιος είµαι δε γνωρίζω… “Υπάρχω” πες µου τι θα πει;»…
Περισσότερα