…συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως…
Ρωμ. 2,15
Πολλές φορές ο απόστολος Παύλος γράφει στις επιστολές του για την καλή μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως. Στην σημερινή αποστολική περικοπή κάνει λόγο και για τους ειδωλολάτρες. Αυτοί που δεν έχουν γραπτό νόμο του Θεού, όμως έχουν τον έμφυτο ηθικό νόμο, επειδή τους οδηγεί η συνείδησή τους τί να κάνουν κάθε φορά στα προβλήματά τους. (Ρωμ. 2, 14,15). Επίσης στην ίδια επιστολή του, επικαλείται τη μαρτυρία της συνειδήσεώς του, ότι δεν λέει ψέματα, αλλά μιλάει ενώπιον του Χριστού την αλήθεια.
Και έχει την συμμαρτυρία της συνειδήσεώς του, που φωτίζεται από το Άγιον Πνεύμα (Ρωμ. 9,1). Σε μιά άλλη περίπτωση κάνει μιά καταπληκτική διακήρυξη, της αγαθής του συνειδήσεως. Βρίσκεται υπόδικος μπροστά στο Ιουδαϊκό Συνέδριο. Ατενίζει με θάρρος τους άρχοντες του Ισραήλ και λέει: «Άνδρες αδελφοί, εγώ έχω ζήσει και εργασθεί ενώπιον του Θεού μέχρι την ημέρα αυτή με αγαθή συνείδηση» (Πράξ. 23, 1). Και εδώ τίθεται το ερώτημα στον καθένα μας.
Έχουμε τη μαρτυρία της “αγαθής” συνείδησης;
Συνείδηση έχουν όλοι οι άνθρωποι. Είναι η φωνή του Θεού μέσα σε κάθε φυσιολογικό άνθρωπο. Όμως η συνείδησή μας μπορεί να πλανηθεί. Αυτό δεν έπαθαν όλοι οι αιρετικοί, που με τον εωσφορικό εγωισμό τους πλανήθηκαν και διατύπωσαν αιρετικές και βλάσφημες διδασκαλίες; Συμβαίνει το τραγικό φαινόμενο της διεστραμμένης συνειδήσεως. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή προαίρεση, τότε και η συνείδησή του δεν μπορεί να είναι αγαθή. Ακόμη έχουμε ανθρώπους με ελαστική συνείδηση, χωρίς σταθερό προσανατολισμό. Δηλαδή η συνείδησή τους επηρεάζεται από αδυναμίες ή αμαρτωλές καταστάσεις και κάνουν λίγους ή πολλούς συμβιβασμούς.
Αλλά υπάρχει και η αγαθή συνείδηση. Και αυτή η αγαθή συνείδηση, που είναι φωτισμένη από το φως της αλήθειας του Χριστού, αποτελεί σωστό γνώμονα και κανόνα για τη ζωή μας. Αυτή η αγαθή συνείδηση, που την έχουν οι Χριστιανοί με την καθαρή καρδιά και την αγαθή προαίρεση, είναι πολύτιμος θησαυρός. Γιατί δίνει μιά συμμαρτυρία σε κάθε πράξη του ανθρώπου. Αυτή τη συνείδηση είχε και ο Απόστολός μας, όταν έλεγε «εργάζομαι προσπαθώντας να έχω πάντοτε συνείδηση αγαθή, χωρίς καμιά τύψη ενώπιον του Θεού και ενώπιον των ανθρώπων» (Πράξ. 24,16). Και προσθέτει γράφοντας στους Κορινθίους: «Αυτό που μας κάνει να καυχώμαστε είναι η μαρτυρία της συνειδήσεώς μας. Γιατί έχουμε συμπεριφερθεί σ’ όλο τον κόσμο, πιο πολύ δε μεταξύ σας, με απλότητα και ειλικρίνεια όπως θέλει ο Θεός, όχι με την κοσμική σοφία, αλλά με τη σοφία που μας δίνει η χάρη του Θεού» (Βʹ Κοριν. 1,12). Μεγάλη πνευματική περιουσία, ανεκτίμητος θησαυρός η αγαθή συνείδηση. Και εδώ τίθεται ένα δεύτερο ερώτημα.
Πώς θα την αποκτήσουμε;
Η συνείδηση ιδιαίτερα φωτίζεται με την προσεκτική μελέτη του θείου λόγου. Κατά τη μελέτη αυτή η ψυχή γονατίζει ταπεινά μπροστά στα ρήματα της αιώνιας ζωής, για να αντλήσει από εκεί φωτισμό και δύναμη. Ο λόγος του Θεού γίνεται «λύχνος τοῖς ποσὶ καὶ φῶς ταῖς τρίβοις». Με το υπερφυσικό αυτό φως, πού, «φαίνει εἰς αὐχμηρὸν τόπον», ο πιστός δεν σκοντάφτει σε κάθε του βήμα, αλλά προχωρεί με σιγουριά και ασφάλεια. Αλλά και η προσευχή τί είναι; Δεν ανεβαίνει η ψυχή με το άρμα της προσευχής στο θρόνο του ουράνιου Πατέρα; Δεν συνομιλεί μαζί του με παιδική εμπιστοσύνη; Δεν του εκμυστηρεύεται τους πόθους της, τους οραματισμούς της, αλλά και τις δυσκολίες και τα προβλήματά της; Από εκεί δεν παίρνει διαφωτιστικές απαντήσεις και απρόσμενες λύσεις και δύναμη μεγάλη, ώστε η συνείδηση να ξεπερνάει τις συγκρούσεις και τις κρίσεις της και να βρίσκεται μέσα στην αλήθεια και στην ανακαινιστική χάρη του Θεού; Να προσθέσουμε το φωτισμό και τη δύναμη από τη χάρη των μυστηρίων. Το μυστήριο της μετάνοιας και η ιερά εξομολόγηση σπάζουν τα δεσμά της ψυχής και διαλύουν την θολή ατμόσφαιρα της συνειδήσεως. Η παντοδύναμη τροφή της θείας Ευχαριστίας τρέφει την ψυχή και ισχυροποιεί τη συνείδηση, όσο καμιά άλλη δύναμη.
Αυτά είναι τα δυνατά εφόδια που διαθέτει η φωτισμένη συνείδηση του πιστού Χριστιανού. Ο,τι ακριβώς δεν διαθέτει η αναιμική συνείδηση του απίστου.
Πηγή: Περιοδικό ‘Ζωή’, τεύχος Ιουνίου 2023