Το κριτήριο
Την ημέρα της κρίσεως κανείς δεν θα μπορεί να προβάλει την παραμικρή δικαιολογία γιατί ο Θεός μας παρουσιάζει καθημερινά πολλές και ποικίλες ευκαιρίες για να εκδηλώσουμε πλούσια την αγάπη μας, το ενδιαφέρον μας, την στοργή μας...
Την ημέρα της κρίσεως κανείς δεν θα μπορεί να προβάλει την παραμικρή δικαιολογία γιατί ο Θεός μας παρουσιάζει καθημερινά πολλές και ποικίλες ευκαιρίες για να εκδηλώσουμε πλούσια την αγάπη μας, το ενδιαφέρον μας, την στοργή μας...
Ο Πατέρας μας, ο Θεός, μας περιμένει. Ας σπεύσουμε να πέσουμε στην αγκαλιά Του και με συντριβή και εμπιστοσύνη στην αγάπη Του ας ζητήσουμε, μέσα από την εξομολόγηση, τη συγχώρηση για τα λάθη μας και τις μικρές ή μεγάλες αμαρτίες μας.
Πόσο αποκρουστικό κάνει τον άνθρωπο η υπερηφάνεια! Δυστυχώς όμως είναι τόσο ριζωμένο στην ανθρώπινη καρδιά αυτό το πάθος, ώστε, παρά την αποστροφή μας, πολύ συχνά, χωρίς ίσως να το καταλαβαίνουμε, βαδίζουμε κι εμείς στα ίχνη αυτού του ανθρώπου με την μεγαλοποίηση των προτερημάτων μας.
Ο πόνος της Χαναναίας έχει οργώσει την καρδιά της. Τα δάκρυα, που άφθονα τρέχουν από τα μάτια της τόσα χρόνια, έχουν οδηγήσει την ψυχή της σε μια αναζήτηση του Ιησού. Η στάση της έρχεται να μας τονίσει δύο βασικά πράγματα για όσους επιθυμούν να πλησιάσουν τον Θεό και να πάρουν μια απάντηση για κάποιο πρόβλημά τους...
Αν αυτή τη στιγμή ο Κύριος στεκόταν μπροστά στον καθένα από μας χωριστά και μας υπέβαλλε την ερώτηση «τί σοι θέλεις ποιήσω;» άραγε τι θα είχαμε να του απαντήσουμε; Αν μας έλεγε: «Παιδί μου, τι θέλεις να σου κάνω;», «Αἴτησαι παρ᾿ ἐμοῦ καὶ δώσω σοι», ποια είναι τα αιτήματα, που θα διατυπώναμε;