Με την έλλειψη της μακροθυμίας από τη ζωή μας, υπογράφουμε την καταδίκη μας. Γιατί αν δεν δείξουμε και μείς ανοχή και μακροθυμία στους αδελφούς μας για τα λίγα που μας χρωστούν, πως θέλουμε ο Κύριος να μας χαρίσει το μεγάλο χρέος μας;
«Δοκῶ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. Ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύο- μεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι. Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ. Ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε».
«…διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν»
Δείχνουμε ανοχή και μακροθυμία, εμείς οι Απόστολοι, γράφει στους Κορινθίους ο απόστολος Παύλος. Στο δύσκολο αποστολικό έργο μας, αντιμετωπίζουμε με συμπάθεια και μεγαλοψυχία αυτούς που μας καταδιώκουν. Όταν οι άλλοι μας βρίζουν και μας βλασφημούν, προσπαθούμε πάντοτε με λόγια καλοσύνης και αγάπης να τους αντιμετωπίζουμε.
Καρπός της αγάπης είναι η ανοχή και η μακροθυμία. Ο Απόστολος του Χριστού μιλάει εδώ για την ανοχή και τη μακροθυμία, που αποβλέπει στη μετάνοια του άλλου. Αλλά να κάνουμε και μια διευκρίνιση. Η ανοχή επιβάλλεται σε όλα τα άλλα θέματα, όχι όμως σε θέματα πίστεως.
Όταν ο άλλος είναι αμετανόητος και αμετάπειστος και επιμένει στην αίρεσή του τότε, κόβουμε κάθε σχέση μαζί του. Αυτό μας παραγγέλλει ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην δευτέρα του επιστολή (Β´ Ιωάν. α´ 10). Στις άλλες όμως περιπτώσεις επιβάλλεται να είμαστε μακρόθυμοι, «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων» (Κολ. γ´ 12,13), γιατί δεν συζούμε με αγγέλους, αλλά με αμαρτωλούς ανθρώπους. Και όπως οι άλλοι μας ανέχονται, έτσι και εμείς οφείλουμε να ανεχόμαστε τους άλλους. Το μεγάλο παράδειγμα της μακροθυμίας και ανοχής μας το έδωσε ο Σωτήρας και Λυτρωτής των ψυχών μας που είναι «μακρόθυμος και πολυέλαιος» και μας ανέχεται συνεχώς και μας συγχωρεί για τις αμαρτίες μας.
Ο Κύριός μας πρότυπο μακροθυμίας
Άπειρες είναι οι ευεργεσίες του Κυρίου μας. Εμείς είμαστε οφειλέτες απέναντί του «μυρίων ταλάντων». Ποια όμως είναι η δική μας ανταπόκριση; Αν καθήσουμε και αναλογισθούμε από μικρά παιδιά μέχρι σήμερα, πόσες ευεργεσίες μας έχει προσφέρει, και εμείς πόση αγνωμοσύνη του δείξαμε! Πόσες φορές τον αρνηθήκαμε σαν τον απόστολο Πέτρο και πόσες φορές τον σταυρώσαμε με τις αμαρτίες μας! Τότε, θα ραγίσει η καρδιά μας και θα ικετεύσουμε και εμείς σαν τον δούλο της παραβολής: «Μακροθύμησον ἐπ᾿ ἐμοί». Αλλά όπως ο Κύριος του δούλου εκείνου «σπλαχνισθεὶς ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ» (Ματθ. η´ 23), έτσι γίνεται και σε μας. Με την απέραντη μακροθυμία του, συγχωρεί και διαγράφει τις πολλές μας αμαρτίες, όταν μετανοούμε και εξομολογούμαστε. Μας το βεβαιώνει αυτό και ο Πρωτοκορυφαίος Απόστολος: «μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος, διότι δὲν θέλει οὔτε καὶ λίγοι νὰ χαθοῦν, ἀλλὰ θέλει νὰ προχωρήσουν ὅλοι εἰς τὴν μετάνοια καὶ σωτηρία» (Β´ Πέτρ. γ´ 9).
—Μακροθυμία και ανοχή έδειξε ο Κύριός μας στη γενεά εκείνη την άπιστη και διεστραμμένη, που απιστούσε στα λόγια του.
—Μακροθυμία και ανοχή είχε για όλους τους εχθρούς του Γραμματείς και Φαρισαίους που τον συκοφαντούσαν.
—Με μακροθυμία και ανοχή αντιμετώπιζε τις ολιγοπιστίες, τις φιλοδοξίες και τις αδυναμίες των μαθητών του.
—Με απέραντη ανοχή και μακροθυμία δέχθηκε «τοὺς χλευασμούς, τοὺς κολαφισμούς, τοὺς ἐμπτυσμοὺς» τις φοβερές βρισιές και βλαστήμιες των σταυρωτών του. Αλλά και οι μαθητές του, το ίδιο παράδειγμα έδειξαν μετά την Ανάστασή του.
Συμφέρον μας η μακροθυμία
Στη σημερινή αποστολική περικοπή μας παρακαλεί ο απόστολος Παύλος «μιμηταί μου γίνεσθε». Θέλει να τον μιμηθούμε στην ανοχή και στη μακροθυμία, όπως και εκείνος μιμήθηκε τον Κύριό του. Και είναι συμφέρον μας να κάνουμε αυτή την προσπάθεια. Γιατί η προσωπική μας σωτηρία και λύτρωση εξαρτάται από το βαθμό της μακροθυμίας που διαθέτουμε. Ας σκεφθούμε ότι με την έλλειψη της μακροθυμίας από τη ζωή μας, υπογράφουμε την καταδίκη μας. Γιατί αν δεν δείξουμε και μείς ανοχή και μακροθυμία στους αδελφούς μας για τα λίγα που μας χρωστούν, πως θέλουμε ο Κύριος να μας χαρίσει το μεγάλο χρέος μας; Είναι μεγάλο συμφέρον μας η ανοχή και μακροθυμία για την αρμονική συμβίωσή μας. Είναι αδύνατον στην καθημερινή μας ζωή, να μη σημειωθούν παρεξηγήσεις, αντιθέσεις, αδικίες. Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις λυπούμαστε, πικραινόμαστε, θυμώνουμε, αγανακτούμε, όχι μόνο με τους ξένους, αλλά και με τους ανθρώπους του σπιτιού μας. Μακροθυμία λοιπόν χρειάζεται μέσα στην οίκογένεια, μεταξύ των συζύγων, για να ανέχεται ο ένας τις αδυναμίες του άλλου. Μακροθυμία χρειάζεται στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Πόσο αλλάζει η ατμόσφαιρα του σπιτιού όταν όλοι διαθέτουν το μεγαλείο αυτό της ψυχής που λέγεται μακροθυμία! Ο ιερός Χρυσόστομος γράφει: «Ο μακρόθυμος μοιάζει με καράβι, που απολαμβάνει βαθιά γαλήνη».
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Νοεμβρίου 2021