Μάθετε να αγαπάτε
«Ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη».
Λουκ. ι’ 25-37
Μάθετε ν’ αγαπάτε όλους ανεξαιρέτως
Και τους γνωστούς και τους αγνώστους σας, και τους φίλους και τους εχθρούς σας, μικρούς και μεγάλους, γέρους και παιδιά. Γιατί όλοι είναι παιδιά του Θεού. Αγαπάτε ολόψυχα τον κάθε άνθρωπο, που βρίσκεται κοντά σας. Και τον απλοϊκό γέροντα της συνοικίας και τον δύστροπο γείτονά σας.
Και τον συνεργάτη σας, που σας φέρεται εγκάρδια, και τον άλλο που περνάει συνήθως βαρύς. Μάθετε να προσφέρετε πλούσια, χωρίς καμιά απαίτηση, την αγάπη σας προς όλες τις κατευθύνσεις. Ιδιαίτερα μην την αρνηθείτε ποτέ σ’ όποιον πονεί και θλίβεται και έχει την ανάγκη σας. Μάθετε να αναγνωρίζετε στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου, του μακρινού ή κοντινού σας, την εικόνα του Χριστού. Και προ παντός μη μένετε σ’ ένα αόριστο αίσθημα συμπάθειας.
Μάθετε ν’ αγαπάτε έμπρακτα και ηρωικά
Τα έργα αποδεικνύουν τη γνησιότητα της αγάπης. Όποιος αγαπά ειλικρινά ανασκουμπώνεται, ενεργεί, προσφέρει κάτι: χρόνο, χρήμα, κόπο, έννοια, φροντίδες. Προσέξτε πόσο προσπάθησε και πόσο κόπιασε ο καλός Σαμαρείτης. Μιά αγάπη που δεν στοιχίζει κατά κανόνα είναι νοθευμένη αγάπη. Πόσο συχνά το λησμονούμε αυτό! Προσπαθούμε ν’ αγαπάμε, αλλά με το αζημίωτο.
Λοιπόν, ας μη ξεγελάμε τον εαυτό μας. Τα αισθήματά μας είναι ψεύτικα, αν δεν συνοδεύονται από πράξεις. Ας φροντίσουμε να προσφέρουμε κάτι ουσιαστικότερο από λόγια. Να κινητοποιήσουμε τα χέρια μας, τα πόδια μας, τα λίγα έστω χρήματά μας, να επιστρατεύσουμε τις γνωριμίες μας, τη δραστηριότητα, την εφευρετικότητά μας. Η αγάπη μας πρέπει να γίνει πιο συγκεκριμένη, πιο μεθοδική, πιο πρακτική, πιο ηρωική. Και να κάνει σωστό και πλήρες το καλό. Ο Σαμαρείτης δεν ησύχασε προτού τακτοποιήσει όσο το δυνατόν καλύτερα τον «ἐμπεσόντα» στους ληστές. Και κάτι ακόμη μας τονίζει το παράδειγμα του Καλού Σαμαρείτη.
Μάθετε ν’ αγαπάτε χωρίς καμιά απαίτηση
Χωρίς να ζητήσετε ποτέ ανταλλάγματα ή τον θαυμασμό των ανθρώπων. Ο τραυματίας και καταληστευμένος ζήτημα ήταν, αν θα ζούσε, αν θα τον ξανασυναντούσε ποτέ, για να του πει «ευχαριστώ». Κανένα μάτι δεν έβλεπε την προσπάθειά του ώστε να τον επαινέσει. Αυτή είναι η γνήσια αγάπη. Κινείται με ζήλο μέσα στη σιωπή και τη σεμνότητα, χωρίς ιδιοτελείς υπολογισμούς. Αυτό πρέπει πολύ να το προσέξουμε όλοι και συνεχώς να εξαγνίζουμε την αγάπη μας, γιατί εύκολα νοθεύεται από εγωιστικά κίνητρα. Να βοηθήσω πρόθυμα τον άλλο, όχι για να έχω στο μέλλον την εύνοια ή την υποστήριξή του. Να γίνω θυσία για κάποιον αδελφό μου, χωρίς καμιά διάθεση να γίνει γνωστό, χωρίς καμιά απαίτηση να μου το αναγνωρίσουν. Μακριά από τις πράξεις καλοσύνης η οποιαδήποτε σκοπιμότητα. Διότι κατεβάζει την αγάπη από το ουράνιο ύψος της στη λάσπη της γης. Από βασίλισσα των αρετών την καταντά δούλη του πιο μιαρού πάθους, του εγωισμού. Μάθετε ν’ αγαπάτε γνήσια μας τονίζει ο Καλός Σαμαρείτης.
Αυτόν εικονίζει η παραβολή. Αυτός έσκυψε με γνήσια αγάπη πάνω στην καταληστευμένη από την αμαρτία ανθρωπότητα και την πόνεσε και την έπλυνε «τῷ ἰδίῳ του αἵματι» και την έσωσε. Ας ανοίξουν λοιπόν διάπλατα οι καρδιές μας και ας τις γεμίσει η προσταγή του: Μάθετε ν’ αγαπάτε όλους τους ανθρώπους, έμπρακτα και ηρωικά, με ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια. Σύμφωνα με το παράδειγμα που σας έδωσα με την σημερινή παραβολή μου και τη ζωή μου.
Πηγή: Περιοδικό “Ζωή” Τεύχος Νοεμβρίου