Προκατάληψη και εμπάθεια

Για να αναγνωρίσει κανείς τα θαύματα του Χριστού, πρέπει να έχει αγνή διάθεση και καθαρή καρδιά. Αν αυτά λείπουν, εύκολα έρχονται η προκατάληψη και η εμπάθεια που τυφλώνουν τον άνθρωπο. Τον φέρνουν στον παραλογισμό. Χαρακτηριστικό το θαύμα της θεραπείας του τυφλού, που οι Φαρισαίοι δεν μπορούν να το δουν…


«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ παράγων ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς· καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι. ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου. ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσεν χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων. Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν; ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι. ἔλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί; ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα. εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα. ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν. ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω. ἔλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς. λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν. οὐκ ἐπίστευον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει; ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη· πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει. ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις ὁμολογήσῃ Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται. διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε. ἐφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλὸς, καὶ εἶπον αὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ Θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν. ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω. εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· τί ἐποίησέ σοι; πῶς ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ἀπεκρίθη αὐτοῖς· εἶπον ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι; ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί. ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν…»

«Οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ»

Για να αναγνωρίσει κανείς τα θαύματα του Χριστού, πρέπει να έχει αγνή διάθεση και καθαρή καρδιά. Αν αυτά λείπουν, εύκολα έρχονται η προκατάληψη και η εμπάθεια που τυφλώνουν τον άνθρωπο. Τον φέρνουν στον παραλογισμό. Χαρακτηριστικό το θαύμα της θεραπείας του τυφλού, που οι Φαρισαίοι δεν μπορούν να το δούν…

Προκατάληψη και εμπάθεια

Είναι προκατειλημμένοι. Προσπαθούν στην αρχή να αρνηθούν το θαύμα. Όταν σ’ αυτό αποτυγχάνουν πιάνονται από την «παράβαση»! Αυτός ο άνθρωπος δεν τηρεί το Σάββατο. Γι’ αυτό δεν είναι από τον Θεό! Ερμηνεύουν όπως θέλουν το νόμο, με τα δικά τους μέτρα.

Δεν έχουν όμως το ποθούμενο αποτέλεσμα. Γι’ αυτό καλούν μπροστά τους τον τυφλό. «Δὸς δόξαν τῷ Θεῷ», του λένε. Σε έκανε καλά ο Θεός, γι’ αυτό δοξολόγησέ Τον. Κι άφησε τον Ιησού. Γιατί «εμείς γνωρίζουμε καλά ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός». Κι όταν και πάλι ο τυφλός δεν υποκύπτει στις συμβουλές και απειλές τους τον χλευάζουν και τον ειρωνεύονται.

Θεωρούν τον εαυτό τους θρησκευτική αυθεντία. Κι αυτό γιατί είναι μαθητές του Μωϋσή. Κι όταν και σ’ αυτό δεν τα καταφέρνουν, αρχίζουν το υβρεολόγιο. Η προκατάληψή τους, που τους έχει καταντήσει!

Όχι μόνο τότε

Δυστυχώς, όχι μόνο τότε αλλά και σε κάθε εποχή υπάρχουν. Και σήμερα πολλοί παρερμηνεύουν και συκοφαντούν τις πιο αγνές προθέσεις, τις πιο ευγενικές πράξεις. Ξεκινώντας από μια αυστηρή προσκόλληση στις «παραδόσεις» και στους τύπους βλέπουν συνεχώς παραβάσεις σε κάθε διαφορετική κίνηση του άλλου.

Έτσι χαρακτηρίζουν ως μη ορθόδοξο, ως μη εκκλησιαστικό, το να διαβάζει, για παράδειγμα, κάποιος την Αγία Γραφή μόνος του, το να προσεύχεται στο σπίτι του, το να αγωνίζεται για μια βαθύτερη πνευματική ζωή, για αγάπη στον πονεμένο και μεγαλύτερη συνέπεια στον νόμο του Θεού. Και φτάνουν στο σημείο να κατακρίνουν και να συκοφαντούν, από προκατάληψη και εμπάθεια φυσικά, ακόμη και την πιο τακτική συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Και συχνά αυτοί αποφαίνονται αυθεντικά: «Μην προσέχεις σ’ αυτά. Άκουσε εμάς που ξέρουμε». «Ἡμεῖς οἴδαμεν». Εμείς γνωρίζουμε και μόνο εμείς. Όλοι οι άλλοι αγνοούν.

Ας μη μας επηρεάζουν όλα αυτά. Με απλότητα και σταθερότητα ας αντιμετωπίζουμε αυτές τις κατηγορίες, φροντίζοντας να ζούμε όπως θέλει ο Θεός. Και ας ομολογούμε την αλήθεια προς όλους και πάντοτε.

Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Μαΐου 2022

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *