Πανεπιστήμιο, επιστήμονες και κοινωνία στον δυτικό κόσμο και στην Ελλάδα του 21ου αιώνα

Θὰ ἤθελα νὰ μοιραστῶ μαζί σας σκέψεις γιὰ τὸ Πανεπιστήμιο, τοὺς φοιτητὲς καὶ ἐπιστήμονες καὶ τὴν κοινωνία στὸν Δυτικὸ κόσμο καὶ τὴν Ἑλλάδα τοῦ 21ου αἰῶνα. Ἐπέλεξα τὸ θέμα αὐτὸ γιὰ τρεῖς κυρίως λόγους:

Ὁ πρῶτος λόγος εἶναι ὅτι ἡ πρόσφατη ἀπονομὴ ἐπιτίμου καθηγεσίας ἀπὸ τὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης καὶ τοῦ ἐπιτίμου διδακτορικοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν στὸ πρόσωπό μου μὲ ἔκανε νὰ σκεφτῶ, στὸ μέσο τῆς καριέρας μου, ὄχι μόνον τὸ ποῦ βρίσκομαι καὶ πρὸς τὰ ποῦ θὰ ἤθελα νὰ πορευθῶ ὡς καθηγητὴς ἑνὸς διακεκριμένου Πανεπιστημίου, ἀλλὰ καὶ ποῦ βρίσκονται καὶ πρὸς τὰ ποῦ πορεύονται τὰ μείζονα Πανεπιστήμια καὶ οἱ ἐπιστήμονες τοῦ δυτικοῦ κόσμου σήμερα.

Περισσότερα

Τὸ ἄλογο τοῦ Θεοῦ

Κάθε φορὰ ποὺ φαντάζομαι τὸν πατέρα μου, τὸν βλέπω μὲ τὸν ζυγὸ γύρω ἀπὸ τὸ λαιμό του, ζευγμένον μὲ τὸ ἐπιτραχήλι. Τὸν βλέπω ζευγμένον, σὰν ἕνα ἄλογο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ποδεμένον μὲ τὶς πεταλωμένες μπότες του, νὰ τρέχει ἀπὸ τὴ μιὰ στὴν ἄλλη ἄκρη τῆς ἐνορίας, τριάντα ὀρεινά χιλιόμετρα, ποὺ ἔπρεπε νὰ διατρέξει δύο φορὲς τὴ μέρα μερικὲς φορές. Γι’ αὐτὸ ἦταν πάντα ἀποκαμωμένος. Ἕτοιμος νὰ σωριαστεῖ ἀπ’ τὴν κούραση. Ὅπως κάθε ζευγμένο πλάσμα. Κι ὅμως δὲ σταματοῦσε ποτέ.

Ομιλία εις το “Καθελώ μου τας αποθήκας”

Ἁγίου Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τοῦ Μεγάλου

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟ «ΚΑΘΕΛΩ ΜΟΥ ΤΑΣ ΑΠΟΘΗΚΑΣ»

(περὶ τῆς πλεονεξίας, καὶ τοῦ ρητοῦ τοῦ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίου

«Καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας, καὶ μείζονας οἰκοδομήσω»)

Περισσότερα

Ἀντιμετώπιση τῶν δοκιμασιῶν

Τὰ βάσανά σας εἶναι πολλά. Τὰ χτυπήματα πέφτουν ἐπάνω σας ἀδυσώπητα ἀπ’ ὅλες τὶς μεριές. Ἀλλὰ μὴν ἀπελπίζεστε. Δοκιμασίες εἶναι, ποὺ σᾶς βρίσκουν μὲ παραχώρηση τοῦ φιλάνθρωπου Θεοῦ, γιὰ νὰ καθαριστεῖτε ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες σας.

Περισσότερα

Ὅταν θλίβεται ἡ ψυχή

 Τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις, ποὺ ἔρχονται καὶ παρέρχονται καὶ ξεχνιοῦνται, μὴν τὶς ἀντιμετωπίζεις μὲ ἄλογη ἀπελπισία. Ὁ χρόνος φέρνει τὴ λήθη καὶ ἡ λήθη τὴν παρηγοριὰ καὶ τὴ θεραπεία κάθε κακοῦ. Ὅλα εἶναι περαστικὰ καὶ φευγαλέα, ἡ εὐτυχία καὶ ἡ δυστυχία, ἡ χαρὰ καὶ ἡ λύπη, ἡ ἡδονὴ καὶ ὁ πόνος, ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος. Τὰ μόνα μόνιμα καὶ ἀμετάβλητα εἶναι ἡ αἰώνια ζωὴ καὶ ἡ αἰώνια κόλασις. Αὐτὸ μὴν τὸ ξεχνᾶς ποτέ.

Περισσότερα

Ξεκίνα με μια καλή συνήθεια

Ἡ συνήθεια δὲν εἶναι τίποτ’ ἄλλο, καλοί μου φίλοι, παρὰ ἡ παγιωμένη συμπεριφορά μας. «Εἶναι ἕνα γνώρισμα ποὺ παραμένει», θὰ μᾶς πεῖ ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Κυριαρχεῖ στὴ ζωή μας ἀκόμη κι ἂν δὲν τὸ συνειδητοποιοῦμε. Εἶναι τόσο ἰσχυρή, ὥστε ἄλλοι τὴν εἶπαν «δεύτερη φύση», κι ἄλλοι «τυραννία». «Ὅταν σταθεροποιεῖται μὲ τὸν χρόνο, τότε θεωρεῖται νόμος», ἀναφέρει πάλι ὁ ἴδιος. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν εἶναι εὔκολο νὰ μεταβάλει κανεὶς αὐτὸ ποὺ διατηρήθηκε ὡς συνήθεια γιὰ πολὺ καιρό.

Περισσότερα

Θρησκευτικός πλουραλισμός καί εἰρηνική συνύπαρξη

Ἡ ἐνσυνείδητη ἀποδοχὴ τοῦ θρησκευτικοῦ πλουραλισμοῦ καὶ ἡ εἰρηνικὴ συνύπαρξη τῶν διαφόρων κοινοτήτων μποροῦν νὰ προέλθουν ἀπὸ δύο ἀντίθετες ἀφετηρίες. Ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία γιὰ τὴ θρησκευτικὴ πίστη, ἢ ἀπὸ τὴ συνειδητὴ βίωση τῆς οὐσίας τῆς θρησκείας. Ἀντιστρόφως, ἡ θρησκευτικὴ μισαλλοδοξία ἀνάμεσα σὲ συνυπάρχουσες θρησκευτικὲς κοινότητες καὶ πολιτιστικὲς παραδόσεις εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναπτυχθεῖ: Πρῶτον, ἀπὸ σπέρματα θρησκευτικοῦ τύπου, π.χ. ἀπὸ ἕναν ἀκραῖο φανατισμό. Δεύτερον, ἀπὸ μὴ θρησκευτικὲς ρίζες π.χ. παράγοντες πολιτικούς, ἐθνικιστικούς, ποὺ χρησιμοποιοῦν τὴ θρησκεία γιὰ ἄλλες ἐπιδιώξεις. Ὅλες αὐτὲς οἱ ρίζες ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι ἀνθεκτικὲς σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς ὑφηλίου.

Περισσότερα