Συντάκτης: andreas

Πολλοί άνθρωποι και σήμερα είναι κυριευμένοι από το πάθος της κατάκρισης. Κρίνουν «κατ᾿ ὄψιν», εξωτερικά, ό,τι είδαν και ό,τι ακούσαν. Πόσες φορές όμως δεν πέφτουν έξω; Διαβάστε σχετικά με το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής της Τυρινής!

Μια νεαρή κοπέλα που εμπνεόταν από το θερμό πόθο να εκτελέσει κάποιο ιερό καθήκον, έγραφε στο ημερολόγιό της : “Εάν επιτρεπόταν, θα τολμούσα να ρωτήσω το Θεό: Για ποιο κυρίως σκοπό ήλθα στο κόσμο; Τι οφείλω να κάνω; Δεν το γνωρίζω…

Όλοι οι άνθρωποι κλείνουν μέσα τους αθάνατη ψυχή. Έχουν αιώνιο προορισμό. Η αξία τους είναι ανεκτίμητη. Γι’ αυτό και εμείς οφείλουμε να τους τιμήσουμε ως εικόνες του Θεού και να τους αγαπήσουμε ως αδελφούς του Χριστού. Υπάρχει πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο από τους αδελφούς του Χριστού;

Από την ημέρα που βαπτιστήκαμε στην αγία Κολυμβήθρα είμαστε κτήμα του Σωτήρα μας, μέλη του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό το λόγο, το σώμα μας, δεν ανήκει σ’ εμάς, αλλά στον Χριστό. Έχει πλασθεί, όχι για να ζει ασώτως, όχι για να είναι σπήλαιο παθών, όργανο ικανοποιήσεως κατωτέρων επιθυμιών, αλλά για να είναι ναός του Θεού!

Περίοδος εγκλεισμού, και τα ηλεκτρονικά μέσα έχουν “πάρει φωτιά”. Messenger, Viber, Facebook, email, ομαδικές και προσωπικές συνομιλίες “χτυπούν” ασταμάτητα, και ζητούν να μας “βοηθήσουν”, να μας πληροφορήσουν για το καθετί…