Η Επανάσταση του 1821 «υπήρξε προϊόν της ομαδικής συνεργασίας των απανταχού Ελλήνων, του Έθνους ολοκλήρου». Γιατί όλοι-σπάνιες είναι οι εξαιρέσεις- πίστευαν βαθιά στου Θεού την αρωγή, όπως φαίνεται από τις διάφορες εκδηλώσεις του λαού και τις υπέροχες ομαδικές διακηρύξεις και τα ομαδικά έγγραφα, που χαράχτηκαν σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια.
- Γέροντα, βλέπουμε ότι κηρύχθηκε ένας πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας, και της πίστεώς μας, εσείς πώς βλέπετε την κατάσταση;
Ο σύγχρονος άνθρωπος ζητάει διαρκώς περισσότερα. Δεν ικανοποιείται στα υπάρχοντα και τα αναγκαία. Είναι άπληστος και αχόρταγος. Άνθρωπος όμοιος με τον άφρονα πλούσιο της παραβολής...
Στη κεφαλή των ηρωικών κληρικών-μαρτύρων του 1821 στέκεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε'. Τραγική ήταν η θέση του, όταν επαναστάτησε η Ελλάδα. Έβλεπε ότι τον περίμενε το μαρτύριο. Πολλοί προσπαθούν να τον πείσουν να φύγει από την Κωνσταντινούπολη, για να σωθεί...
Τί μας διδάσκει η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη; Μια αγάπη που μένει στα λόγια; Ή μήπως την αγάπη εκείνη που εκφράζεται με πράξεις; Διαβάτε για το Ευαγγέλιο της ερχόμενης Κυριακής!
Έτσι η μεγάλη ώρα πλησιάζει. Οι Φιλικοί αναζητούν Αρχηγό, που να ηγηθεί της Αντιστάσεως του Γένους. Ύστερα από πολλές συνεννοήσεις, αποφασίζουν να αναθέσουν την αρχηγία στον Αλέξανδρο Υψηλάντη...
Ο διάχυτος πόθος της ελευθερίας έπρεπε να κρυσταλλωθεί και να πάρει σάρκα και οστά. Ποιός θα του έδινε, όμως, το σταθερό αυτό προσανατολισμό;
Πολλοί θέτουν ως στόχο την απόκτηση υλικών αγαθών. Να γίνουν πλούσιοι. Να είναι αυτάρκεις. Ο πειρασμός του πλούτου, και στις μέρες μας είναι μεγάλος...
Η πίστη μας στον Χριστό είναι πηγή δύναμης! Μιας δύναμης καταπληκτικής που πετυχαίνει ακόμα και υπερφυσικά κατορθώματα...
Ένα σύντομο αλλά συγκινητικό απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός απλού στρατιώτη, που δείχνει ότι κάποια άλλη δύναμη ήταν εκείνη που κρατούσε όρθιους τους μαχητές της πατρίδας μας και τους χάριζε τη νίκη...