Σαν σήμερα, στις 23 Απριλίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος σουβλιζόταν ζωντανός στη Λαμία, εκεί που σήμερα είναι το άγαλμα του και όποιος το πλησιάζει νιώθει θείο δέος και χαίρεται ολοκληρωμένο το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. Γιατί πέθανε με τον φρικτότερο θάνατο, χωρίς η ελάχιστη κραυγή πόνου να βγει από τα χείλη του...
Μεταφερθείτε και εσείς στον καιρό του Ρήγα Φερραίου, μέσα από τη ζωή του Νικόλα από τη Κοζάνη... ένα ιστορικό διήγημα που αξίζει να διαβάσετε και να μοιραστείτε με τους μικρότερους φίλους μας!
Θα χρειάζονταν σελίδες πολλές για να παρουσιάζαμε όλα τα στοιχεία που συγκροτούν την πνευματική προσωπικότητα του μεγάλου ήρωα της επανάστασης. Ωστόσο, τα δύο αληθινά αυτά περιστατικά μας δίνουν μια εικόνα…
Η ηλικία μικρό ρόλο παίζει, όταν η καρδιά φουντώνει από πίστη στην αιωνιότητα και αγάπη στη πατρίδα. Τότε ο γέρος συμπεριφέρεται σαν νέος. Ενώ ο νέος που δεν πιστεύει σε τέτοια ιδανικά, πιο γέρος και από τον πιο γέρο μπορεί να αποδειχθεί.