Και στη δική μας τη ζωή ο Χριστός θα ζητήσει κάτι παραπάνω από αυτό που ίσως προβλέπουμε. Μη διστάσουμε να του το δώσουμε. Χριστιανισμός χωρίς θυσία είναι νόθος, κάλπικος Χριστιανισμός!
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ πειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός. τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν».
«Ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα»
Μια βαριά σκιά απλώθηκε στο πρόσωπο του νεαρού άρχοντα, όταν άκουσε τον Κύριο να τον προτρέπει να πουλήσει «πάντα ὅσα εἶχε» και να τον ακολουθήσει. Ο νούς του έκανε αυτόματα μια γενική επιθεώρηση των υπαρχόντων του. Ήταν τόσο πολλά και όμορφα. Του έδιναν ό,τι ήθελε: καλοπέραση, κύρος στον λαό, δύναμη αξιώματα. Πώς να τα θυσίαζε όλα αυτά;
Η κρυφή επιφυλακτικότητα
Στην αρχή, όταν πλησίασε τον Κύριο ο πλούσιος αυτός νέος, έδειξε μεγάλο σεβασμό και εμπιστοσύνη. Όπως σημειώνει ένας άλλος Ευαγγελιστής, γονάτισε, τον προσφώνησε «Διδάσκαλο», τον ονόμασε «ἀγαθό», πράγμα που ταίριαζε μόνο στον Θεό, και τον ρώτησε για ένα θέμα σοβαρότατο: «Τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;»
Όλα αυτά έδειχναν καλή και σοβαρή διάθεση. Αλλ᾿ όμως στο βάθος υπήρχε κάποια επιφυλακτικότητα. Γι᾿ αυτό, ενώ στο πρώτο μέρος της απαντήσεως του Κυρίου ενθουσιάζεται, γιατί το βλέπει σαν επιβράβευση της μέχρι τώρα ζωής του και σπεύδει να δηλώσει πρόθυμα ότι θέλει και την παραμικρότερη έλλειψή του να την καλύψει, μόλις ο Κύριος του υποδεικνύει την κρυφή του πληγή, σκυθρωπάζει και υποχωρεί. Αν είχε πραγματική εμπιστοσύνη στον Χριστό, ασφαλώς δεν θα ενεργούσε έτσι.
Πόσες φορές κι εμείς πλησιάζουμε τον Χριστό με εξωτερικό σεβασμό και ευλάβεια, συγχρόνως όμως και με μια κρυφή επιφυλακτικότητα! Είμαστε πρόθυμοι να ανοίξουμε μακρές συζητήσεις για σπουδαιότατα θέματα μαζί του, για το νόημα της ζωής, για τη δικαιοσύνη, για τον θείο νόμο κλπ. Μόλις όμως ο Κύριος βάλει το χέρι του στην κρυφή μας πληγή, στη συγκεκριμένη αδυναμία μας, συννεφιάζουμε. Στις γενικότητες πηγαίνουμε καλά. Σ᾿ αυτά όμως που μας ενδιαφέρουν άμεσα, που μας πονούν, αντιδρούμε. Παράλληλα με την κρυφή επιφυλακτικότητα υπάρχει και η τάση για την εύκολη ζωή, που τα θέλει όλα με το αζημίωτο και αντιδρά σε κάθε είδους θυσία και μολύνει την καρδιά πολλών Χριστιανών. Δεν αποκλείεται κάποτε να ξεκίνησαν με αγνές διαθέσεις στις σχέσεις τους με τον Χριστό. Όμως σιγά σιγά το πνεύμα του συμβιβασμού διάβρωσε τις καλές της προθέσεις: Και με τον Θεό, να μην τα χαλάσουμε και με τις αδυναμίες μας να ζούμε.
Για να μας ελευθερώσει απ᾿ αυτή την απάτη ότι είμαστε εντάξει προσέχοντας απλώς μερικές αρνητικές εντολές, για να μας δείξει πόσο είμαστε δεμένοι ίσως με το χρήμα ή με άλλες αμαρτωλές επιθυμίες έρχεται ο Κύριος και μας ζητάει να δείξουμε αυταπάρνηση και ηρωισμό. Να είμαστε τίμιοι με τον εαυτό μας και με τον Θεό. Σ᾿ αυτές τις στιγμές κρίνεται η γνησιότητα της πνευματικής μας ζωής. Τί θα κάνουμε; Θα προχωρήσουμε με χαρά στη θυσία που μας ζητείται, στη θυσία του χρήματος, θέσεως, ανέσεως, αξιώματος, για να Τον ακολουθήσουμε πιστά στο δρόμο της αγάπης, για να ανακουφίσουμε τους πιο δυστυχισμένους αδελφούς μας ή θα απομακρυνθούμε από κοντά του δυσαρεστημένοι; Υπάρχουν πάρα πολλοί που προτιμούν να ακολουθήσουν τον πλούσιο, που συζητούν με τον Χριστό μόνο εφόσον δεν τους στοιχίζει. Προσοχή, μην κάνουμε ποτέ ένα τέτοιο λάθος. Και στη δική μας τη ζωή ο Χριστός θα ζητήσει κάτι παραπάνω από αυτό που ίσως προβλέπουμε. Μη διστάσουμε να του το δώσουμε. Χριστιανισμός χωρίς θυσία είναι νόθος, κάλπικος Χριστιανισμός!
Η τελευταία πληροφορία, που σημειώνει ο Ευαγγελιστής για τον πλούσιο άρχοντα, είναι ότι έφυγε «περίλυπος». Όποιος πλησιάζει τον Χριστό, για να του εμπιστευθεί τη ζωή του και τελικά τον εγκαταλείπει, για ν᾿ αποφύγει τη θυσία, βυθίζεται στη λύπη. Όσο κι αν προς στιγμή αδιαφορήσει για τον λόγο του, στο βάθος η επαφή αυτή αφήνει τα ίχνη της, κάποια αβεβαιότητα, κάποια αμφιβολία, που δεν τον αφήνει να ησυχάσει. Γι᾿ αυτό και όσοι γνώρισαν κάποτε, έστω για λίγο, τον Χριστό και πάνω στις συγκεκριμένες του απαιτήσεις τον αρνήθηκαν, στο βάθος συνήθως παραμένουν ανικανοποίητοι σ᾿ όλη τους τη ζωή. Μια παράδοξη λύπη τους κυκλώνει, και θα τους κυκλώνει αδιάκοπα και στην αιωνιότητα.
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Νοεμβρίου 2020